حال آدم ها هر روز یه رنگی داره.یه روز آبیه که آرامش دارن و دنبال بحث و جدل نیستن.یه روز خط خطی و راه راهه که خدا اون روز رو به خیر بگذرونه. یه روز قرمز و آتیشیه که حشرشون زده بالا و اوووم ! رنگ روزهرکس بستگی به متابولیسم بدن، خواب شب قبل، گرمای آفتاب صبح یا انرژی در حال جریان اطرافش داره
اگه کنار شما یه خانم زیبا روی/مرد خوش هیکل خوابیده باشه صبح خیلی تازه و سر حال از خواب بیدار میشین تا اینکه پهلوی یه مرد پشمالو/زن شلخته که زیر بغلش بو میده دراز کشیده باشین. یا حتی روزهایی که آفتابیه خیلی شادترید تا روزی که هوا ابری و سرده. گرچه به تدریج می توانین خودتون حال و روزتون و رنگش رو عوض کنید. با یه تلفن یا خواندن یه پیام محبت آمیز. گوش دادن به یه موسیقی خوب یا دیدن یه عکس گرم یا حتی مجسم کردن خاطره خوش
همه این ها رو گفتم تا بدونید که ما همه مثل همیم. نه همیشه سرمست و نه همیشه غم زده ایم. ولی می تونیم روزهای دلگیرمون رو واسه چند لحظه هم که شده رنگ و بوی شادی ببخشیم. باور کنید که این کار اول از همه به خودمون کمک می کنه تا به بقیه
بیایید یاد بگیریم که این ماییم که داریم نفس می کشیم و به هر دم و بازدم مون احترام بذاریم. لذت ببیرم و به دیگران هم یاد بدیم که لذت ببرن. این تنها و آخرین فرصت زندگی کردنمونه و بیایید هر لحظه اش را از آنِ خود کنیم
من تلاش کردم اینگونه بزیم. خودم و تنها خودم مسوول همه اتفاق های خوب و بد زندگی ام بوده ام. و آنچه شما در این وبلاگ خواهید خواند بازتاب همین روش زندگی ست
می‌گم «عکسِ گرم» چه‌جور عکسی هست؟ :ی
پاسخحذف-----
می‌دونی؟ کلاً آدم پس از یه مدت از «یادگیری» و «یاد گرفتن» و «یاد دادن» و اینا به‌کل خسته میشه
بعدش دیگه حس و حالی نداره که به هر دم و بازدمِ خودش احترام بذاره... نفس می‌کشه تا بتونه تا نفسِ بعدی، به زندگیش فکر کنه و فقط فکر کنه... کلاً حوصله «دست به کار شدن» و «عمل» و اینا رو هم نداره آخه
آدمِ اینجوری خیلی خوبه!